کیهان شناسی قرآن و اهل بیت

کیهان شناسی قرآن و اهل بیت

اعجاز علمی قرآن در نجوم و کیهان شناسی
کیهان شناسی قرآن و اهل بیت

کیهان شناسی قرآن و اهل بیت

اعجاز علمی قرآن در نجوم و کیهان شناسی

نباء عظیم یا صور اول



«نبأ عظیم»[1] و آن حادثه عظیمی که به نظام کهکشانی‌موجود، پایان خواهد داد، یک انفجار عظیم است. شبیه این انفجار عظیم، پیش از این شش بار اتفاق افتاده است 
 
که فاصله هر کدام با دیگری 18،250،000،000 سال بوده است و اینک از آخرین آنها حدود 13،700،000،000 سال سپری شده است. همه این محاسبات که به فیزیک نظری کیهانی مربوط است از روی آیات و قرآن و احادیث محاسبه شده است. و این که در آینده روی خواهد داد هفتمین انفجار عظیم است. میلیاردها کهکشان که امروز وجود دارند، همگی در درون آسمان اول هستند، و آسمان اول خود یک کره عظیمی است که این همه کهکشان‏ها محتوای آن هستند. در آن انفجار عظیم همه این کهکشان‌ها به گاز و مذاب تبدیل خواهند شد (کالمهل) مانند مس گداخته شده و (کالدّهان) مانند مس گداخته شده ارغوانی رنگ. و ذرات بدن انسان‏ها که در روی زمین و یا امکاناً در کرات دیگر بوده‏اند مرده و پوسیده‏اند، در آن مذاب (کالفراش المبثوث) مانند ذره‏های کره در دوغ، پخش خواهند بود.
این حادثه را، قرآن و احادیث «نفخة اول»، «صور اول»، «صیحة اول» نیز نامیده‏اند.
آن گاه نفخة دوم فرا می‌رسد آن جهان بزرگ مذاب را منفجر می‌کند این انفجار عظیم دوم دو کار را انجام می‌دهد:
1ـ از نو کرات، کهکشان‏ها و منظومه درست کرده و به راه می‌اندازد.
2ـ یک آسمان دیگر در زیر آسمان که امروز آسمان اول می‌نامیم، پدید می‌آورد (یومئذٍ یحمل عرش ربک فوقهم ثمانیة» و تعداد آسمان‌ها هشت می‌شود.
3ـ ذرات بدن‌های انسان که در آن عالمِ بس پهناورِ مذاب، پخش بودند، در این انفجار دوم، به روی آسمان جدید، منتقل شده و از نو در روی آن که یک کره بس بزرگ است، کره‏ای که محتوایش بزرگ‏تر و بیش‏تر از حجم امروزی همه کهکشان‏های کنونی است، محشور خواهند شد.
این بحث بس علمی‌، فیزیکی‌، کیهان‏شناسی و شیرین است و علاقمندان به آن کتاب مراجعه کنند.
می‌خواستم اشاره‏ای به موقعیت این آیه در قرآن و پیام بس علمی آن، داشته باشم که روشن شود هیچ ربطی به خیالات و توهمات محی‌الدین ندارد.
مراد از «اذا البحار سجّرت» آن اقیانوس و اقیانوس‏های عظیمِ مذاب است (در خلال‌شان گاز هم هست) که در اثر نفخه اول به وجود می‌آیند که خورشید امروزی ما می‌تواند به عنوان یک ذره کوچک، نمونه‏ای از آن جهان بس بزرگ مذاب و مشتعل، باشد.
[1]. همان که در آیه اول سوره نبأ آمده است.
عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ
منبع: کتاب محی الدین در آئینه فصوص نوشته آیت الله مرتضی رضوی
دانلود کتاب محی الدین در آئینه فصوص جلد دوم
دانلود کتاب تبیین جهان و انسان نوشته آیت الله مرتضی رضوی
وب سایت مکتب اهل بیت (ع) بینشی نو

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد